Faraó er Guð, svo krafan um að Ísraelsþjóðin eigi fyrst og fremst að lúta YHWH og fylgja fulltrúa YHWH, Móse verður augljóslega hafnað. Ef til vill má horfa á þetta líkt og Spielberg gerði, sem baráttu tveggja manna sem ólust upp í konungshöllinni og báðir gera kröfu um guðlega stöðu.
Þá sagði Drottinn við Móse: „Nú geri ég þig að Guði fyrir faraó og Aron, bróðir þinn, skal verða spámaður þinn.
Um leið er ljóst að Móse mun ekki ná árangri. Það er merkilegt stef víða í Biblíunni, að kraftaverk og undur leiði ekki til trúar. Trúin gerir okkur hins vegar mögulegt að sjá og skynja kraftaverkin og undrin/undrið.
Þetta sjáum við skýrt í samskiptum Móse og Faraó. Það er sama hvort stafur breytist í eiturslöngur, vatnið í Níl breytist í blóð eða froskafaraldur gangi yfir Egyptaland. Þar sem Móse sér verk YHWH, þar sér Faraó einungis fjölkynngi og sjónhverfingar.