Skókassajól í New Orleans

Síðasta sólarhringinn okkar í New Orleans, gafst tækifæri til að hjálpa Peace Lutheran Church í Slidell við að koma út jólapökkum, sem hafa streymt þangað í skókössum síðustu vikur. En kassarnir koma frá kirkjum vítt og breitt í Bandaríkjunum sem hafa það sem hefð að útbúa jólagjafir handa börnum sem búa við erfiðar aðstæður og hefðu að öðrum kosti ekki tækifæri til að fá gjafir þessi jól. Við tókum skókassana til Common Ground Relief í Lower Ninth Ward, en á því svæði var fátæktin hvað mest fyrir Katrínu og ástandið er síst skárra í dag. Þar var kössunum, fatapokum og þrifefnum fagnað mjög, og vonandi að þeim gangi vel að deila út pökkunum til skjólstæðinga sinna.

Hope

All who believed were together and had all things in common; they would sell their possessions and goods and distribute the proceeds to all, as any had need. Day by day, as they spent much time together in the temple, they broke bread at home and ate their food with glad and generous hearts, praising God and having the goodwill of all the people. And day by day the Lord added to their number those who were being saved. (Acts 2) Continue reading Hope

Hann kom (og fór)

Hún er hvít, miðaldra lögfræðingur í góðu starfi. Hún slapp úr húsinu sínu, á sundi, vatn upp í handarkrika. Vegna sjúkdóms gat hún ekki keyrt burtu. Á laugardeginum þegar hún áttaði sig á umfangi veðursins, byrjaði að hringja í kunningja til að snapa sér far. Það tókst ekki. Hún hélt til heima hjá sér en áttaði sig á því á þriðjudagsmorgni snemma, deginum eftir storminn sjálfan, að vatnið var byrjað að hækka ískyggilega. Continue reading Hann kom (og fór)

Shit!

Þau voru búin að vera par í 3-4 ár, keyptu sér hús í byrjun árs 2005. Gerðu það upp, settu barborð í stofuna á móti arninum, endurgerðu timbrið í kringum hurðir, settu nýja útidyrahurð, nýtt teppi í stofuna. Einbýlishúsið þeirra í hverfinu þar sem hann ólst upp var geggjað. Reyndar ekki sundlaug í garðinum eins og hjá nágrannanum, en samt. Þrjú svefnherbergi, einfaldur bílskúr, flott sjónvarp. Continue reading Shit!

Afraid of Fraud

Being afraid, being very afraid* is almost a mantra in the western world today. And sometimes it seems that what we are most afraid of is someone else getting more then she/he deserves. As a reply to our tendency to be afraid, be very afraid, the angel sits in the tomb and says: “Do not be afraid.” And he goes on and tells us why: “Jesus is not here; for he has been raised.” Continue reading Afraid of Fraud

Laughing on the levee (or not)

(Nú í byrjun desember verð ég á námskeiði á vegum skólans sem ber heitið How Church Responds to Disaster. Námskeiðið er haldið í Slidell í Louisiana. Hluti af skyldum okkar á námskeiðinu er að skrifa bloggfærslur um upplifun okkar. Ég mun birta færslurnar mínar hér á annál.is einnig. Þar sem ég skrifa færslurnar á ensku á opinbera síðu námskeiðsins, mun ég birta þær einnig hér á ensku. Hugsanlega mun ég síðar þýða og endurskrifa þær á íslensku. En það er þó alls óvíst.)

It was interesting to see five college girls talking and laughing on the levee of Mississippi River, in the French Quarter, asking a man walking by to take their picture. They were probably students on a holiday, having fun in the lively downtown of New Orleans. A city center unlike any other I have seen in the States, live music on every corner, mimics and acrobats doing their acts.
Continue reading Laughing on the levee (or not)

Missti allt

þad er otrulegt ad koma hingad til New Orleans og sja ad þratt fyrir ad ymislegt hafi verid lagad, þa er eydileggingin synileg alls stadar, aud hverfi, onyt hus og hruninn auglysingaskilti nu 460 dogum eftir Katrinu. Vid forum i dag til Missisippi en tar for midja Katrinar yfir. þegar vid keyrdum eftir strondinni vantadi um fjorar eda fimm husradir naest sjonum, allt farid, nema reyndar eitt og eitt hus an framhlidar og þaks sem standa eins og til ad syna hversu stor einbylishusin voru. Finu draumahus ellilifeyristeganna ekki olik husunum i Bexley ad staerd, horfin. Continue reading Missti allt