Ólafur Ragnar [breytt] ákvað í dag að hlutverk forseta Íslands væri ekki lengur að vera sameiningartákn þjóðarinnar. Ástæðan er lög um fjölmiðla þar sem ætlunin var að draga úr völdum kaupsýslumanna.
Þessi Ólafur aðhafðist EKKERT í öryrkjamálinu, þar sem kjör þeirra sem MINNST mega sín voru skert. Þessi Ólafur aðhafðist EKKERT í Kárahnjúkamálinu, þar sem ákveðið var að ráðast í óafturkræfar breytingar á náttúru Íslands. Þessi Ólafur aðhafðist EKKERT gagnvart útlendingafrumvarpinu sem er ÁRÁS á friðhelgi heimilana, vanvirðing við líf ungs fólks. Þessi Ólafur aðhafðist EKKERT þegar Íslendingar hófu stríðsaðgerðir gagnvart öðrum þjóðum.
Það er ekki fyrr en ríkisstjórnin reynir að taka á valdasöfnun og einokun í íslensku atvinnulífi að Ólafur Ragnar sér ástæðu til að beita sér.
Ákvörðun þessa manns er ömurleg.
HEYR! HEYR!
heyr
Er ástæða til að setja eitthvað í þjóðaratkvæðagreiðslu þegar er ljóst hvernig þjóðin mun kjósa? Það væri nær að gagnrýna hvernig [ritsk] þjóðin hugsar sem kýs sér [ritsk] á þing sem setja öryrkjalög, drekkja kárahnjúkum, hefja stríðsaðgerðir og gera árásir á saklausa útlendinga. Ekki hinn stórgóða forseta fyrir að setja loksins hnefann í borðið til að enda [ritsk]óstjórn Davíðs Oddssonar. Einokun í íslensku atvinnulífi? Væri ekki nær að ráðast á matvörumarkaðinn í staðinn fyrir fjölmiðla núna þegar loksins eru komnir fjölmiðlar sem a. gagnrýna ráðamenn og veita þeim aðhald, nokkuð sem mbl.is gerir ekki. b. geta keppt við ríkisfjölmiðlana og moggann? Sumt fólk er ekki í sambandi. En Ólafur er ekki einn af þeim. [Ég tel rétt að ritskoða svívirðingar á síðunni minni. Jafnframt mun ég í framtíðinni eyða öllum færslum þar sem augljóslega er notast við gervinetföng. Halldór Elías]
Það var mál til komið að íslenskur forseti beitti neitunarvaldinu, og þó fyrr hefði verið. Bara verst að tilefnið skuli vera jafn ómerkileg lög og þessi eru, a.m.k. í samanburði við ýmis önnur sem áður hafa flotið óáreitt gegn um…
Áttu við að það hefði verið réttlætanlegra af Ólafi að neita að skrifa undir þessi lög ef hann hefði líka gert það í öryrkjamálinu, Kárahnjúkamálinu, útlendingafrumvarpinu eða Íraksmálinu?
Tilraun Ólafs til að grafa stríðsöxina um leið og hann rífur hana upp þótti mér skondin: „Í ákvörðun minni felst hvorki gagnrýni á Alþingi né á ríkisstjórn “ Þetta er vitaskuld tóm vitleysa hjá gamla flokksleiðtoganum. Nú verður um aldur og ævi óvissa um það hvenær klisjan „skortur á samhljómi milli þings og þjóðar“ er annað en skoðanakannanir í fjölmiðlum.
Kæri Ragnar, það ásakar enginn Ólaf fyrir að vera ekki í sambandi. En ég spyr: Í sambandi við hvern er þessi maður? Lögin sem hann neitar að skrifa undir, snúast ekki um mannréttindi heldur valdasöfnun fárra einstaklinga. Ef Ólafur hefði viljað sýna fordæmi og nota rétt sinn, þá hefði hann betur valið frumvarp sem skiptir raunverulegu máli. Með því að velja frumvarp sem snertir fjárhagslega hagsmuni kosningastjórans síns, þá gerir hann sjálfan sig að grófum eiginhagsmunagæslumanni. Það eru ekki margir dagar síðan að þessi maður samþykkti lög sem traðka á réttindum útlendinga. Með gjörðum sínum í dag hefur hann lýst því yfir að ÖLL lög sem hann hefur hingað til undirritað séu honum í einhverjum skilningi þóknanleg.
Blessaður Hafsteinn, ef Ólafur telur að skoðanakannanir séu mælikvarði á gjá þjóðar og þings þá hefðu ofangreind mál átt að fara fyrir dóm þjóðarinnar. Þau gerðu það ekki. Því spyr ég: Hvað er öðruvísi núna? Hvers vegna beitir maðurinn sér hér? Það hefði verið trúverðugri klisjan um gjá þjóðar og þings ef raunin væri sú að forseti hefði “aktað” á þessa gjá áður.
Þú kemst vel að orði Halldór. Mér finnst Már Örlygsson líka komast ágætlega að orði hér að ofan. Annars hlýtur það að koma í ljós hvort um klisju er að ræða eða ekki þegar greidd verða atkvæði um frumvarpið (að því tilskyldu að slík atkvæðagreiðsla fari fram).
Munurinn á þessu máli og öðrum fyrrnefndum er einfaldlega sá að “hin málin” hefðu, eftir að þeim væri skotið til þjóðaratkvæðagreiðslu, öll verið samþykkt með miklum meirihluta. Það er örlítill möguleiki í fyrsta sinn, að þjóðin muni í raun og veru senda ríkisstjórnina í stjórnarráðið með skottið milli lappanna. Í prinsíppinu hefði Óli auðvitað átt að segja nei fyrir löngu. Það bara hefði ekki breytt neinu. Óli sagðist mundu hafa skotið EES samningnum undir þjóðaratkvæði hefði hann haft um það val á sínum tíma. Það var einmitt þannig mál að ekki var ljóst hvort meirihluti þjóðarinnar hefði samþykkt það. Annars eru margar góðar pælingar í gangi. Aðalmálið í huga andstæðinga Davíðs er hins vegar að nú er möguleiki á að reka [ritsk]ákvarðanir sem teknar eru í offorsi án samráðs við nokkra (eða álítur virkilega einhver að eðlileg vinnubrögð hafi verið höfð af hálfu þingsins við vinnslu frumvarps? Nefndarstörfin t.a.m.?) ofan í kokið á ríkisstjórninni.
Ragnar, ef ég skil þig rétt þá er þér sama um þjóðaratkvæðagreiðslur. Málið hjá þér er að sparka í stjórnvöld. Þetta mál snýst EKKI um það. Þegar við kjósum síðar í sumar. Þá kjósum við um hvort eignarhald á fjölmiðlum á að vera frjálst eða hvort á því eiga að vera takmarkanir. Það er alveg ljóst að það verður MJÖG ERFITT, LÍKLEGA ÓMÖGULEGT að setja ný lög á fjölmiðlaeign ef þessi verða felld. Ef við látum eitthvað annað ráða en málið sem kosið er um, er hætt við að þjöppun haldi áfram á fjölmiðlamarkaði og er það æskileg þróun?
Alls ekki. Við kjósum um hvort við viljum láta þetta ákveðna frumvarp standa. Punktur. Þegar þjóðin (ef) hafnar því er þá nokkuð því til fyrirstöðu að á næstu árum geti þinggheimur borið til þess gæfu að setja saman öllu eðlilegra frumvarp um hvernig að eignarhaldi á fjölmiðlum og sjálfstæði ritstjórna skuli staðið? Vinnubrögð ríkisstjórnarinnar í þessu máli eiga ekkert annað skilið en að þjóðin reki það “in your face”. Það er ekki verið að hafna því að einhver lög séu sett um eignarhald á fjölmiðlum. Fólk ætti að hafa meiri áhyggjur af þjöppun á öðrum mörkuðum en fjölmiðlamörkuðum. Amk. svo lengi sem þjöppuninni er ekki stýrt af stjórnvöldum. Það vill enginn Berlusconi ástand, ímyndaðu þér t.d. að það væru bara ríkisfjölmiðlar og Moggi og Dabbi í stjórnarráðinu. Er það ekki Berlusconi ástand? Aðalatriðið er ekki hver á [ritsk] fjölmiðlana, aðalatriðið er að það sé nóg af fjölmiðlum og að þeir veiti ríkisstjórn aðhald, því stjórnarandstaða hefur nákvæmlega engan séns á því.
Elli segir ákvörðun forsetans um að vísa fjölmiðlafrumvarpinu til þjóðarinnar vera ömurlega. Sterk orð, ekki síst í ljósi þess að hann leyfir sér að ritstýra manni sem andmælir honum. Þá fær Elli heyr frá tveimur mönnum. Heyrum hvað Róbert Marshall segir um þetta: “þjóðin hafnaði þessum fjölmiðlalögum í skoðanakönnunum og með undirskriftalistum” Þjóðin var óánægð með málsmeðferð fjölmiðlalaganna. Forsetinn er einfaldlega að staðfesta það. Að endingu skorar Róbert á menn að taka málefnalega afstöðu til þessa frumvarps. Þjóðin þurfi að fara í málefnalega umræðu um þessi fjölmiðlalög, ekki að rífast um ákvörðun forsetans. Tökum undir það. Heyr, heyr!
Halldór, það er ekki rétt að við séum að kjósa af eða á með hvort fjölmiðlar eigi að vera stjórnlausir, eða settir undir einhver skynsamleg lög. Það sem við munum kjósa um er hvort fjölmiðlar eigi að vera settir undir *þessi ákveðnu lög* sem Davíð og ríkisstjórnin dúndraði í gegn um Alþingi á mettíma. Kosningin mun ekki segja neitt, hvorki til né frá, um aðrar útfærsluleiðir eða um það hvort fjölmiðlar eigi að vera algjörlega stjórnlausir. “það verður MJÖG ERFITT, LÍKLEGA ÓMÖGULEGT að setja ný lög á fjölmiðlaeign ef þessi verða felld.” Í einmitt þessu felast mistök Ríkisstjórnarinnar. Málefnið er mikilvægt, og Davíð hefði auðveldlega getað myndað breiða samstöðu um málið, hefði hann gefið mönnum lengri tíma (fram á haustið) til að rökræða og verið tilbúinn að skoða aðrar skynsamlegri útfærsluleiðir. En það er rétt hjá þér: með hroka og fljótfærnislegum vinnubrögðum tókst Davíð og ríkisstjórinni að klúðra þessu máli og gera það helmingi erfiðara að setja gáfuleg lög um þetta.
…má finna á eftirfarandi stöðum: Hjá Halldóri Elíasi …listinn er í smíðum. Ábendingar vel þegnar. Sjá einnig: Listi yfir álit ýmissa bloggara um málið Pælingar mínar: Almenn samstaða, og hagræðing í lýðræðisríkinu…
Ég er á þeirri skoðun að þetta sé einhver sú besta ákvörðun sem íslenskur forseti hefur tekið. Ástæðan er þannig séð einföld. Hún er ekki pólitísk á klassíska mátann heldur er hún (þ.e. ástæðan)byggð á fullvissu minni um að aukið lýðræði verndi almenning frá hættunni á of valdamiklum mönnum. Þessi ákvörðun á eftir að verða prófsteinn á tvo hluti. Mun þetta prófa ákvæðið sjálft og eflaust mun þurfa að skilgreina og útfæra stjórnarskrárákvæðið þannig að hægt sé að framkvæma þjóðaratkvæðið. Einnig þá mun þetta vera í annað sinn sem þjóðin er spurð að einhverju sem varðar ákvarðanir yfirvalds undanfarna áratugi. Fyrra skiptið sem ég tala um er atkvæðagreiðslan um Reykjavíkurflugvöll. Slík iðkun beins lýðræðis er að mínu mati gífurlega holl fyrir bein þjóðfélagsins.
Jú, Már því miður. Við erum ekki að fara að kjósa um hvort markaðsráðandi fyrirtæki megi eiga 5%, 10% eða 15% í fjölmiðlum. Við munum kjósa um hvort lög um eignarhald á fjölmiðlum sé í gildi eða ekki. Ef þjóðin hafnar slíkum lögum er erfitt að sjá stjórnmálamenn fara af stað á ný. Hvar eiga mörkin að liggja? Á að kjósa um næsta frumvarp einnig? Ég hefði óskað þess að fyrst forsetanum langaði að beita neitunarvaldi sínu að hann hefði gert það á lög sem snerust um grundvallar sjónarmið(t.d. með eða á móti stríði eða Evrópusamvinnu) en ekki á lög þar sem deilurnar snúast um tæknilegt úrlausnarefni. Ömurleikinn felst í því að forsetinn hafnar undirskrift á lögum sem er ætlað að koma í veg fyrir að völd í þjóðfélaginu safnist á fárra hendur. Ástæðan sem hann gefur upp eru skoðanakannanir og vafasamur undirskriftalisti.
Ef menn óttast það svo mikið að ekki verði hægt að setja lög um eignarhald á fjölmiðlum og telja mikilvægt að slík lög séu sett þá er hreinlegast að vinna sig út úr þessari stöðu með því að draga lögin til baka og setjast aftur við skriftir, semja frumvarp sem hægt er að ná samstöðu um. Vinna málið þannig að hægt sé að lenda því.
Líklega er það besta leiðin. En ég efast um að hún sé fær úr þessu.
Það er ekki hægt að draga frumvarpið til baka á þessari stundu. Mikið hefði ég viljað að Ólafur hefði notað lög um útlendinga til að sýna vald sitt eða sleppt partí-i erlendis og stoppað lög um eftirlaun Davíðs Oddssonar. En nei, hann valdi lög sem er ætlað að koma í veg fyrir samþjöppun valds í fárra hendur.
Jamm. Þetta er nýtt landslag fyrir alla. Ævar Kjartans átti erfitt með mál af því honum fannst svo ruglingslegt að vakna allt í einu upp við að vera í lýðræðislegu landi. Mér fannst það fyndið en hugsaði svo með mér…ja það er stutt í forsetakosningar…og líklegt að vinsældir atkvæðagreiðslunnar undirstriki vinsældir forsetanst. Myndi auðvelda þjóðarkosningu að slengja henni saman við forsetakosningu. Og allir setja exið sitt við Ólaf og gegn fjölmiðlafrumvarpinu. Leitt að ég bara virðist ekki geta látið sannfærast af hitamálum lengur! Mér leiðast þau svo hrikalega að ég sný mér ávallt á veif með þeim sem er úthrópaður?! Fæ grænar bólur fyrir rasistunum…sem öskra á fólk…með svokölluðum röksemdarfærslum…í nafni réttlætis sem mér finnst oft verða að einhverju undarlegu stórlæti.
Halldór, ég er auðvitað fullkomlega sammála þér um að forsetinn hefði auðvitað átt að beita þessu valdi sínu miklu fyrr á, að því er einhverjum finnst, miklu alvarlegri málefni s.s.: útlendingalögin, Kárahnjúka, öryrkjalögin, o.fl. Staðreyndin er samt sú að hann gerði það ekki, því miður. Þær ákvarðanir gat hann varið með vísan til ríkrar hefðar, að engin fordæmi væru fyrir beitingu málsskotsréttarins. Með þessari ákvörðun sinni er ísinn brotinn og það mun hér eftir reynast bæði honum og öðrum forsetum miklu, miklu erfiðara að réttlæta slíkt aðgerðaleysi í stórum, mikilvægum málum þegar þau koma upp. …en varðandi þessi fjölmiðlalög, þá held ég að ógnin sem stafar af Norðurljósum (og eigendum þeirra) sé fáránlega uppblásin af pólitísku lofti, og pirringi Sjálfsstæðisforystunnar yfir því að hafa ekki lengur töglin og hagldirnar á *öllum* sviðum íslenskrar fjölmiðlunar eins og áður var.
…ekki það, ég er alveg á því að það megi semja einhver skynsamleg lög um eignarhald á fjölmiðlum (eða fyrirtækja almennt). Ég fæ bara ekki séð að Norðurljós séu svo mikil Grýla í íslensku þjóðlífi að það þurfi að bregðast við því “en, to, tre!!!” og málið megi ekki afgreiðast á lengri tíma og í meiri sátt. Ég meina þjóðin bjó við mikla slagsíðu í fjölmiðlum (á vegum Sjálfsstæðisflokksins) um áratuga skeið, og öll virðumst við nú samt vera á lífi einhvern veginn eftir þær hremmingar. Ég skil ekki að eignarhald Baugs á Norðurljósum í dag sé svo alvarlegt vandamál að við þurfum að missa þjóðarsáttina í buxurnar vegna þess. Bara mínar skoðanir.
Pólitískt, þá hefði ég viljað sjá neitunarvaldinu beitt á önnur mál. Hinsvegar hafa hin málin, þó þau hafi varðað mikilvæga hagsmuni og verið umdeild, ekki verið að hrófla við stjórnskipulagi samfélagsins. Fjölmiðlafrumvarpið var að breyta leikreglum að því er virtist eingöngu til þess að takmarka þá gagnrýni sem ríkisstjórnin sjálf fær á sig. Þetta hafði engin einkenni yfirvegaðra, úthugsaðra mála og það var engin sýnileg neyð sem gerði þessa flýtimeðferð nauðsynlega. Við slíkar aðstæður er einmitt eðlilegt að forsetinn segi “stopp, nú skulum við fá smá reality check og athuga hvort gjörðir ríkisstjórnarinnar séu örugglega í samræmi við vilja kjósenda.” Ef ríkið hefur verið að starfa í góðri trú fyrir hönd kjósenda sinna, þá hafa þeir ekkert að óttast – þeir geta einfaldlega kynnt sína afstöðu og sín rök og málið verður samþykkt. Þess má geta að ég var upphaflega fylgjandi þessu frumvarpi, eða öllu heldur fylgjandi frumvarpi af þessu tagi. Mér finnst þurfa að …
…takmarka möguleika fjársterkra manna til að stýra umræðu þjóðfélagsins. Mér finnst þetta hinsvegar ekki vera rétta leiðin til þess. Og auðvitað á að vera erfitt að gera það! Þetta er viðkvæmt og mikilvægt mál og það á ekkert að vera hægt að keyra það í gegn á nokkrum vikum. Kannski er skásta leiðin til að ná þessu marki hvort eð er ekki bein lagasetning heldur óbeinar aðgerðir eins og að styrkja ríkisfjölmiðlana eða haga skattumhverfinu þannig að smærri, sjálfstæðari fjölmiðlar verði samkeppnishæfari.