Sú ákvörðun Íslands að sitja hjá við afgreiðslu samþykktar Sameinuðu þjóðanna um rétt til aðgangs að hreinu vatni er sorgleg og þjóð minni til minnkunar. Ákvörðun nokkurra ríkustu þjóða heimsins að sitja hjá, byggir á engu öðru en græðgi og voninni um að geta grætt á neyð þeirra sem verr standa. Mikil er skömm okkar.